(სონეტი)
ზვიადი სახე ივერიის სევდით ტყვედრია.
ტრიალებს ბუღი ზედ ცხირეთის და მარაბედის.
კვნესის აჩრდილი: ინდოეთის, მწველ არაბეთის.
ბაღდათი, ავღან, ყანდაარი, – სისხლს გაყვედრიან.
თავხედ მტრისათვის შებრალება არ გივედრია.
გათრობდა ბოლი ჯებირებზე დამწვარ აბედის.
გარბის: ყორჩიბაშ, ფეიქარხან წყეულ გზაბედის…
მაგრამ სიახლე გადატეხილ ხმალს არ ხვედრია.
ვერაგ შაჰაბაზს დაუჩრდილე მზის მუზარადი.
დიდებულ გურჯით სახელობდენ სპარს – ოსმალები.
წმიდა გიორგის, თეთრ გიორგის, ქება მარადი!
საქართველოში მას შხამავდენ ხარბი თვალები.
ღალატით დევნილს ბრმა მახვილი გულზე დაესო…
ერის სიმბოლოვ! ო სარდალო უზენაესო!..